2021
w życiu społecznym osób niepełnosprawnych.
Program jest elementem polityki społecznej państwa w zakresie:
a) poprawy jakości życia osób niepełnoprawnych, w szczególności poprzez umożliwienie im jak najbardziej niezależnego życia,
b) zapewnienia osobom niepełnosprawnym wsparcia oraz pomocy adekwatnej do potrzeb,
c) umożliwienia zaangażowania osób niepełnosprawnych w wydarzenia społeczne/ kulturalne/rozrywkowe/sportowe itp.,
d) podniesienia potencjału organizacji pozarządowych o których mowa w art. 3 ust. 2 oraz w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) — posiadających statutowy zapis o prowadzeniu działań na rzecz osób niepełnosprawnych oraz prowadzących działalność na rzecz tych osób przez okres co najmniej 3 lat przed dniem złożenia oferty, zwanymi dalej „realizatorami Programu”.
Wiele osób niepełnosprawnych w dalszym ciągu nie ma możliwości skorzystania z ww. oferty, co powoduje konieczność wprowadzenia nowego Programu realizowanego ze środków Funduszu Solidarnościowego, obejmującego swoim zasięgiem jak największą liczbę osób niepełnosprawnych, dla których usługa asystenta osobistego osoby niepełnosprawnej jest nadal niedostępna.
Cele Programu
Głównym celem Programu jest rozpowszechnienie usługi asystenta jako formy ogólnodostępnego wsparcia dla:
l) dzieci do 16 roku życia z orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia,
2) osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, albo orzeczenie równoważne do wyżej wymienionych.
Dodatkowym założeniem jest, aby minimum 70% uczestników Programu stanowiły osoby wymagające wysokiego poziomu wsparcia, w tym osoby z niepełnosprawnościami sprzężonymi i trudnościami związanymi z mobilnością i komunikacją.
Adresaci Programu
Program jest adresowany do:
1) dzieci do 16 roku życia z orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji oraz
2) do osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych albo orzeczenie równoważne do wyżej wymienionych, które wymagają usługi asystenta w wykonywaniu codziennych czynności oraz funkcjonowaniu w życiu społecznym.
Realizacja Programu
W okresie od maja do grudnia 2021 r. wsparciem w ramach Programu planujemy objąć 10 dzieci do 16 roku życia z orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, oraz 51 osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.
Usługi asystenta mogą świadczyć:
a) osoby posiadające dokument potwierdzający uzyskanie kwalifikacji w następujących kierunkach: asystent osoby niepełnosprawnej opiekun osoby starszej, opiekun medyczny,
b) osoby posiadające co najmniej 6-miesięczne, udokumentowane doświadczenie w udzielaniu bezpośredniej pomocy osobom niepełnosprawnym np. doświadczenie zawodowe, udzielanie wsparcia osobom niepełnosprawnych w formie wolontariatu,
c) osoby wskazane przez uczestnika Programu lub jego opiekuna prawnego.
Usługi asystenta w szczególności mogą polegać na pomocy w:
a) wyjściu, powrocie oraz/lub dojazdach w wybrane przez uczestnika Programu miejsce (np. dom, praca, placówki oświatowe i szkoleniowe, świątynie, placówki służby zdrowia i rehabilitacyjne, gabinety lekarskie i terapeutyczne, urzędy, znajomi, rodzina, instytucje finansowe, wydarzenia kulturalne/ rozrywkowe/społeczne/sportowe),
b) zakupach, z zastrzeżeniem aktywnego udziału uczestnika Programu przy ich realizacji,
c) załatwianiu spraw urzędowych,
d) nawiązaniu kontaktu/współpracy z różnego rodzaju organizacjami,
e) korzystaniu z dóbr kultury (np. muzeum, teatr, kino, galerie sztuki, wystawy,
f) wykonywaniu czynności dnia codziennego — w tym przez dzieci z orzeczeniem o niepełnosprawności — także w zaprowadzaniu i przyprowadzaniu ich do/z placówki oświatowej.
Koordynator programu: Dariusz Pinisz
Kontakt: dariusz.pinisz@zfr.org.pl
Tel.: 575 580 700
Biuro czynne:
od poniedziałku do piątku
w godzinach od 7:00 - 15:00
Źródło finansowania:
Dofinansowano ze środków FUNDUSZU SOLIDARNOŚCIOWEGO "Asystent Osobisty Osoby z Niepełnosprawnościami edycja 2020 - 2021"
Dofinansowanie: 1 500 000 zł
Kalendarium:
- Lipiec 2021 r.
- edycja 2020 – 2021 w celu poznania Ich opinii na temat realizacji programu, współpracy z asystentami oraz zakresu wsparcia, jakie otrzymują. Oceny dotyczące poziomu satysfakcji są przeprowadzane w formie ankiet telefonicznych prowadzonych bezpośrednio z każdym uczestnikiem Programu lub z członkiem Jego rodziny i będą kontynuowane do końca realizacji programu. Poniżej przedstawiamy fragmenty rozmów z uczestnikami Programu: „Wspaniały Program. Dla nas, rodziców chorych dzieci to jest niesamowita pomoc. Dzięki temu, że ktoś przychodzi i nas odciąży, mamy możliwość załatwić swoje sprawy, zrobić spokojnie zakupy czy zwyczajnie odpocząć, gdyż jesteśmy przy dziecku 24 godziny na dobę. To jest trudne… Jesteśmy bardzo zadowoleni z naszej asystentki. Całe serce wkłada w swoją pracę. Wie, jak pomóc. Widać, że jest przeszkolona. Rozwija się, dokształca w temacie pomocy. Jej wsparcie bardzo ułatwiło nam życie.” „Taki Program jest bardzo potrzebny, szczególnie dla takich osób jak ja, starszych i samotnych. Pomoc jest duża. Czuję teraz komfort, gdyż wiem, że nie jestem sam, że jest ktoś, do kogo mogę się zwrócić w razie potrzeby. To jest bardzo ważne dla osoby, która jest sama. Poza tym świetnie dobieracie osoby. Mam takie szczęście, że trafiłem na tak miłą i pomocną osobę. Ma taki urok osobisty.” „Asystentka, która mnie odwiedza jest bardzo miła, przyjazna i taka pomocna. Odkąd do mnie przychodzi jestem spokojniejsza, nie denerwuję się już tak. Wiem, że mnie wesprze. Bez niej wszystko było trudniejsze. Jak nie ma się rodziny, to bardzo potrzebna jest pomoc. Jestem bardzo zadowolona i doceniam to, co robicie.” „Jesteśmy bardzo zadowoleni. Mamy takie szczęście, że trafiliśmy na tak życzliwą i pomocną asystentkę. Ja nie sądziłem, że są jeszcze tacy ludzie. Dzięki wizytom asystentki, moja żona otworzyła się, więcej rozmawia, jest bardziej ufna. Ma lepsze samopoczucie. Do tej pory była zamknięta w sobie, nie rozmawiała. Dobrze, że są takie programy, że ktoś o nas myśli. Oceniam Program AOON na bardzo dobry, pomocny i potrzebny. Cieszymy się, że trafiliśmy na osobę wykwalifikowaną, która zna się na swojej pracy i ma podejście do ludzi. Bardzo dziękujemy.” „Pierwszy raz mam do czynienia z tego rodzaju pomocą i uważam, że to jest wspaniały program. Bardzo dobrze, że istnieje taka forma wsparcia. Nasz sąsiad jest osobą samotną, schorowaną i bardzo potrzebował takiego wsparcia.” „Takie wsparcie to jest duże odciążenie i poprawa jakości życia. Teraz mam większą mobilność, co jest dla mnie ważne, gdyż posiadam pewne przeszkody. Pomoc jest niezbędna. Sama możliwość wyjścia z kimś z domu poza mieszkanie… zmiana otoczenia. Dzięki temu człowiek zupełnie inaczej się czuję. Jest to też duża pomoc i odciążenie dla rodziny.” „Poprawiły mi się nogi, bo chodzę z asystentką na spacery. Jest lepiej. Bardzo ciężko przeszedłem Covid i mam problemy z poruszaniem się, ale jest lepiej. Bardzo dobry Program. Jestem bardzo zadowolony.” „AOON to wspaniała rzecz. Mama ma przynajmniej towarzystwo. Ja nie mogę ciągle z nią być, bo pracuję. A tak przynajmniej nie jest sama. To jest duże odciążenie dla rodziny. Dobrze, że mamy takie wsparcie.” „Jesteśmy zadowoleni. Córka jest bardziej ożywiona, oczekuje przyjścia asystentki. Widać efekty. Takie wsparcie jest bardzo potrzebne.” „Asystentka wie o co chodzi, wie jak pomóc, stara się. Nie wykorzystuje tego, że jestem niewidoma – bo różnie to jest. Czułam się zamknięta, a teraz wychodzimy na spacer, na zakupy. Asystentka ma cierpliwość. Pozwala mi dotknąć rzeczy, żeby zapamiętać ich kształt. Czyta mi książki, porozmawia ze mną. Nie czuję się już odizolowana. Czuję się bardziej zadbana, otwarta, chętna do rozmowy. Spacery, pomoc, wsparcie, nauka – to wszystko wiele dla mnie znaczy. Takie Programy powinny być ciągle. Dla mnie osoby samotnej i niewidomej to jest nieoceniona pomoc.” „Asystentkę oceniam bardzo wysoko. Jest pomocna. Mama teraz jest bardziej otwarta, pogodna, więcej się rusza. Jest zupełnie inna po wyjściu asystentki – bardziej „garnie” się do życia. Już same towarzystwo jest potrzebne, a co dopiero pomoc. Nie wyobrażamy już sobie życia bez wsparcia naszej asystentki – jest jak rodzina.” „Asystentka rozumie naszą córkę, a ona bardzo się cieszy na jej przyjście – czuje satysfakcję, a to jest bardzo ważne, może najważniejsze. Jesteśmy wdzięczni za pomoc. Jest to duże odciążenie dla rodziny, ale też nasza asystentka wie co robi, wie jak rozmawiać z naszą córką, nie boi się, wychodzi z pomysłami.” „Wspaniały program, ogromna pomoc! Asystent zabiera teściową na spacer, pokazuje coś nowego. Z rodziną nie zawsze mama chce wyjść, a tu bez problemu – czy do lekarza, czy na spacer – a to jest bardzo ważne. Jesteśmy bardzo zadowoleni za to odciążenie, bo opieka nie jest łatwa. Poza tym mama jest teraz bardziej otwarta, kontaktowa i komunikatywna.” „Podoba mi się ten Program. Cieszę się, że mamy możliwość z niego skorzystać. Wcześniej nie słyszeliśmy o takim wsparciu. Pieniędzy nie mamy na tyle, by wynająć opiekunkę, więc żeby nie program musiałabym zwolnić się z pracy… Asystentka przydzielona do mamy jest bardzo fajną osobą, porozmawia z mamą, podprowadzi do toalety. Gdy jestem w pracy mama przynajmniej nie jest sama. Wcześniej czuła się osamotniona, a teraz ma lepszy kontakt z otoczeniem, nie jest taka otępiała. Polecam AOON wszystkim potrzebującym.”
- Sierpień 2021 r.
- Wrzesień 2021 r.
PROFIL KOMPETENCYJNY ASYSTENTA OSOBISTEGO OSOBY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ W OPINII UCZESTNIKÓW PROGRAMU MINISTRA RODZINY I POLITYKI SPOŁECZNEJ „ASYSTENT OSOBISTY OSOBY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI” – EDYCJA 2020 – 2021
Specyfika niepełnosprawności sprawia, że poziom funkcjonowania osób jest bardzo zróżnicowany. Im wcześniej zapewni się osobom niepełnosprawnym (bez względu na stopień dysfunkcji) i ich rodzinom odpowiednią pomoc i wsparcie, tym większe szanse na lepsze ich funkcjonowanie. Szczególnie ważny jest rozwój sfery społecznej, który odpowiednio wspierany przyczynia się do aktywizowania tych osób i włączenia ich w społeczność lokalną. Poziom funkcjonowania społecznego osoby z niepełnosprawnością w dużej mierze uzależniony jest od jakości wsparcia jakie otrzymuje, jak również sprzyjających postaw społecznych i wiedzy na temat tego rodzaju niepełnosprawności.
Żywiecka Fundacja Rozwoju w 2021 roku rozpoczęła realizację Programu „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami” umożliwiając – w ramach wytycznych Programu – szerszemu gronu osób wykonywanie pracy na stanowisku „asystent osobisty osoby z niepełnosprawnością”.
Celem pracy asystenta jest prowadzenie wsparcia i asystowanie osobie z niepełnosprawnością w taki sposób, aby osiągnęła ona jak największą samodzielność i niezależność, która umożliwi poprawę jakości jej życia. Asystowanie, towarzyszenie osobom z niepełnosprawnością powinno być zgodne z ich indywidualnymi potrzebami, w takim zakresie i stopniu, jakiego sobie życzą. Każdy człowiek ma prawo do realizacji i zaspokajania własnych potrzeb zgodnie ze swoimi wyborami. Asystent powinien wspierać i motywować do samostanowienia, samorealizacji oraz dawać możliwość kreatywności w działaniu osobie z niepełnosprawnością. Praca asystenta powinna polegać na ukierunkowaniu pomocy i wsparcia, na doskonaleniu samodzielności, tak aby osoba z niepełnosprawnością mogła – w miarę możliwości – sama zaspokajać swoje podstawowe potrzeby życiowe. Samodzielne funkcjonowanie w środowisku społecznym podnosi poczucie własnej wartości, wpływa na wzmocnienie autonomii oraz prowadzi do zwiększenia odpowiedzialności osobistej.
Dbając o wysoki poziom świadczonych usług, Fundacja na bieżąco monitoruje pracę zespołu asystentów. Od lipca do września br. przeprowadzono badanie ankietowe, w ramach którego ocenie zostało poddanych 24 asystentów, świadczących usługi w ramach Programu „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami” – edycja 2020-2021. Przeprowadzono rozmowy z grupą 24 osób, z czego 12 osób stanowili uczestnicy Programu, a pozostałe osoby to opiekunowie osób z niepełnosprawnościami – rodzice, dzieci, małżonkowie.
Ankietowani oceniając kwalifikacje i kompetencje „swoich” asystentów przyznali najwyższą rangę takim kategoriom jak „kultura osobista” i „komunikatywność” (100% wskazań dla oceny najwyższej [3]). Kategorie „kompetencje i fachowość” oraz „odpowiedzialność” zostały ocenione przez respondentów odpowiednio w następującej proporcji:
- „kompetencje i fachowość” – ocena najwyższa [3] – 87,5%, ocena średnia [2] – 12,5%
- „odpowiedzialność” – ocena najwyższa [3] – 91,6%, ocena średnia [2] – 8,4%.
29,1% uczestników badania, w ramach kategorii „inne” wskazało istotne – ze swojego punktu widzenia – cechy „swojego” asystenta, co w konsekwencji pozwala na wyróżnienie kompleksu cech tworzącego obraz „efektywnego i profesjonalnego asystenta”. Wśród wyróżnionych cech znalazły się następujące:
- Aktywność, kreatywność, podejmowanie nowych wyzwań
- Opiekuńczość, sumienność, dokładność
- „Dbałość” o utrzymanie miłej atmosfery
- Cierpliwość oraz odpowiednie podejście (głównie w odniesieniu do dzieci z niepełnosprawnościami).
Warto dodać, że wszystkie osoby uczestniczące w badaniu (100% wskazań) podkreślają, że asystenci podczas świadczenia usług uwzględniają indywidualne potrzeby uczestników wynikające z rodzaju niepełnosprawności.
Praca w zawodach pomocowych, do których zaliczana jest praca asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnością, wymaga określonych predyspozycji osobowościowych. Zgodnie ze standardami, cechy psychoosobowe, z punktu widzenia specyficznych cech potrzebnych do pracy z osobą z niepełnosprawnością, można podzielić na trzy grupy. Każda z nich jest ważna, a ich połączenie i zrozumienie powiązań między nimi pozwala określić poziom skuteczności wsparcia udzielanego przez asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnością.
Podsumowując można śmiało powiedzieć, że asystencja osobista jest najbardziej efektywną metodą włączenia społecznego, a także metodą trwale zmieniającą komfort i jakość życia rodzin sprawujących opiekę nad osobą z niepełnosprawnością.
- Październik, listopad, grudzień 2021 r.
MONITOROWANIE JAKOŚCI USŁUG
Spotkanie asystentów z coachem i przeprowadzanie superwizji.
Biorąc pod uwagę ogromną rolę coachingu i superwizji w procesie wsparcia asystenta osób z niepełnosprawnościami, rozpoczęliśmy w ramach Programu rządowego: "Asystent Osobisty Osoby z Niepełnosprawnościami " - edycja 2020 - 2021 serie spotkań coacha z zatrudnionymi asystentami. Spotkania przyniosły nam dużą dawkę wiedzy o problemach z jakimi zmagają się pracownicy, a asystenci otrzymali konkretne narzędzia do lepszego radzenia sobie z wyzwaniami codziennej pracy.
Kompleksowym narzędziem pozwalającym skutecznie wykorzystać potencjał ludzi w pokonywaniu zewnętrznych i wewnętrznych trudności jest coaching, postrzegany jako jedno z najskuteczniejszych narzędzi rozwoju osobistego i zawodowego. Wyjątkowość́ tego narzędzia przejawia się w indywidualnym podejściu. Specyficzna relacja pomiędzy trenerem (coachem) a podopiecznym (coachee) opiera się na pełnym zaufaniu i otwartości po obu stronach procesu, a głównym celem jest wspieranie podopiecznego w dążeniu do rozwoju, wprowadzenia zamierzonych zmian.
Coaching może przyjmować́ rozmaite formy i może służyć́ różnym celom. Sposób wykorzystania tej metody rozwojowej bywa zróżnicowany, w zależności od konkretnych potrzeb instytucji, w której jest stosowany. Coaching, zaliczany do skutecznych metod rozwoju ludzi w określonych obszarach, powstał w wyniku swego rodzaju syntezy wielu sfer obejmujących szkolenie, nauczanie dorosłych, doradztwo, zarządzanie zmianą, rozwój potencjału ludzkiego, psychologię i nauki systemowe. Chociaż każda z tych domen posiada własne modele i podejście do coachingu, elementem łączącym jest przekonanie, że coaching przynosi wymierne efekty i należy z niego korzystać.
Superwizja jest mocno związana z coachingiem - leży na styku treningu, profesjonalnego wsparcia oraz interwencji. Jest sposobem dostarczania asystentom wsparcia emocjonalnego, potrzebnego do wykonywania stresujących i obciążających psychicznie obowiązków.
Superwizja ma wiele definicji: rodzaj pracy nad pracą, metaanaliza, będąca połączeniem nauki, treningu, edukacji i wsparcia organizacji lub instytucji (Morrison, 2005). Superwizja w dziedzinie interwencji socjalnej dokonywana przez zewnętrznego superwizora jest procesem i relacją mającą na celu ocenę pracy pracowników socjalnych oraz towarzyszących jej uczuć́. Sednem superrewizji są sami profesjonaliści oraz ich działania, uczucia, wartości, a także modele interpretacji, które przejawiają się w ich postawie i zorientowaniu na ludzi, którym służą, w odniesieniu do kolegów i ich samych (Barker, 2002). Definicja ta pozbawiona jest jakiejkolwiek idei kontroli, sprawiając tym samym, że superwizja staje się przemyślaną oceną skoncentrowaną na interwencji socjalnej i socjoedukacji.
Warto podkreślić́, że zarówno sama superwizja, jak i coaching nie odbędą się prawidłowo bez zaufania i poczucia bezpieczeństwa. W całym procesie najważniejsze są kontakt i relacja. Superwizja powinna dawać superwizantowi możliwość́ doświadczenia wzorcowego kontaktu, relacji oraz modeli komunikacyjnych. Aby realizować́ te cechy, należy przyjąć założenie, że superwizor jest świadomym animatorem kontaktu i to w głównej mierze przez niego będzie się kształtował kontakt.
Superwizja jako działalność służąca zwiększaniu profesjonalizacji zawodowej odgrywa kluczową rolę we wstępnym i ustawicznym szkoleniu asystentów.
Bibliografia:
1. Marco Ferreira, Mirosław Grewiński, Jose Reis-Jorge, Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych.
2. Joanna Żukowska, Naukowe ujęcie coachingu
3. Patrycja Kastelik, SUPERWIZJA PRACY SOCJALNEJ. MOJA WĘDRÓWKA KU ZROZUMIENIU
Rok 2021 dobiega końca. Kończą także swą pełną poświęcenia pracę nasi asystenci osób niepełnosprawnych. Przez wiele miesięcy, każdego dnia służyli pomocą, wsparciem i dobrym sercem swoim podopiecznym.
Dzisiaj chcemy Wam podziękować za waszą ofiarność i pracowitość oraz przekazać świąteczne życzenia!
